• Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!
    Διαβάστε το Α βιβλίο της τριλογίας
  • Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!Διαβάστε τη νέα συνέντευξη
  • Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!Παρακολουθήστε την παρουσίαση
  • Δες το βιβλίο στα PublicΠαράγγειλέ το
  • Διαβάστε το οπισθόφυλλοΔιαβάστε το οπισθόφυλλο
Καλώς ήρθες, αγαπητέ αναγνώστη, στο δέντρο του Άραϋ.

~.~ Τελειώνει η ζωή μετά τον θάνατο; Όχι ~.~
Σιμιτσάκης Μανώλης

Το δεντρο του Άραϋ - Κεφάλαιο 3

Η ζωή μετά το θανατο
Για να κατεβάσετε το βιβλίο "Το δεντρο του Άραϋ" σε pdf και να το διαβάσετε σε κάποιο smart phone ή tablet, πατήστε εδώ .

Αποκλειστικά στα Public!

Το δεντρο του Άραϋ
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!


Κεφάλαιο 3

Απόσπασμα 1:

            
Οι ψυχές που κατοικούσαν στο Βίλβετ ήταν απλά υπέροχες, πλήρως φιλικές, χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα οπουδήποτε. Κάθονται και απολαμβάνουν την αρμονία της φύσης με ό,τι αυτή περιέχει, μια εντελώς διαφορετική φύση από αυτήν που είχαν συνηθίσει. Όχι τόσο πλούσια σε είδη, όπως αυτήν της Γης, αλλά αγνή, καθαρή και αναλλοίωτη φύση. Μια φύση παγιδευμένη από μπλε στρωματά φωτός που ταξιδεύουν για πάντα σαν ομίχλη ανάμεσα στα δεντρα. Έλουζαν όλο το Βίλβετ σαν ιστός, από δεντρο σε δεντρο, και σαν φεγγαρογητεμένη θάλασσα στεκόταν η πλάση στο ταξίδι τους. Και πόσο μυστήριο είναι το ταξίδι του φωτός... κουβαλά πάνω του εμπειρίες από κάθε επιφάνεια ανάκλασης, χρωματίζοντας κάθε τι είτε σε σκοτεινή Χώρα του Ποτέ είτε σε ολοφώτεινη Σκοτία. Κάθε στάλα τέτοιου φωτός, τέτοιας θάλασσας, είναι γλυκόξινη ιπτάμενη θεωρία... Και πάντοτε μπλε... με μερικούς διάσπαρτους σφαιρικούς μοβ χρωματισμούς να πλέουν ανεξάρτητα, αλλά ακολουθώντας πάντοτε το ταξίδι του φωτός. Η φύση αυτών των μοβ σφαιριδίων, που από μακριά φαίνονταν σαν στάλες λάδι στο νερό, πυρακτωμένες νεφώσεις ήταν με βαρύ πυρήνα... Ένα σύμπαν ολόκληρο θα μπορούσε να υπάρχει μέσα τους. Λόανεκ αποκαλούνταν από τους κατοίκους του Βίλβετ, για άγνωστους εντελώς λόγους.
Αραιά και που, όχι σπάνια όμως, εκπέμπονταν πολλές άσπρες λάμψεις μικρής διάρκειας και απροσδιόριστης πηγής, που κάλυπταν σε έκταση όλο το Βίλβετ. Δεν ήταν αστραπές ή κεραυνοί, αλλά λάμψεις πολύ λαμπερότερες και όχι τόσο φευγαλέες. Έτσι, μόνο σε εκείνες τις στιγμές μπορούσε κανείς να παρατηρήσει πως ο πυρήνας ενός Λόανεκ δεν απείχε καθόλου σε ομορφιά και μορφή από έναν κυανοτριχίτη.
Ταυτόχρονα με τις λάμψεις, τα κλαδιά των δεντρων κινούνταν για λίγο, σαν να ήθελαν να δώσουν μια απάντηση στο φαινόμενο. Και όταν πολύ σπάνια τύχαινε να υπάρχουν διαδοχικές λάμψεις, μερικά δεντρα άλλαζαν τελείως στάση με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον αναγνωρίσιμο το τοπίο. Ποτέ άλλοτε, όμως, τα δεντρα δεν έχουν φανερώσει τάσεις ζωής. Πέρα από αυτήν την αλλόκοτη αντίδραση, ήταν πάντοτε άψυχα και ακίνητα...
Τα δεντρα, όμως, δεν ήταν τα μοναδικά που ανταποκρίνονταν. Τα Λόανεκ, που σκοπός τους ήταν να ανάβουν τα Έστρημ, έτρεμαν σκανδαλιάρικα, σαν να έμπαινε η ψυχή μιας πυγολαμπίδας μέσα τους για να τα ζωντανέψει. Αμέσως μετά, κατέβαιναν με νεραϊδίσιους ελιγμούς σε χαμηλότερο ύψος, για να ανάψουν με μοβ επίσης φλόγα το ανθός των Έστρημ.
Τα Έστρημ ήταν ένα είδος φυτού με μονάχα ένα μυτερό ανθός που αποτελείται από τρία πορφυρά τριγωνικά πέταλα. Τα πέταλα ήταν πάντοτε ενωμένα μεταξύ τους, δημιουργώντας έναν παχυλό στη βάση του κώνο, για να ανοίξουν μονάχα σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η κορυφή του κώνου, λοιπόν, ήταν το σημείο που φλεγόταν από τα Λόανεκ μετά από κάθε λάμψη. Το παράδοξο, βέβαια, είναι πως, αν και τυλιγόταν στις φλόγες, ποτέ δεν καταστρεφόταν από αυτές. Έμενε εντελώς άθικτο μέχρι που η φλόγα θα έσβηνε από άγνωστο και πάλι παράγοντα. Καμία φορά, τύχαινε τα Έστρημ να τυλίγονται στους κορμούς των δεντρων θυμίζοντας πυρσούς, προσθέτοντας λίγο επικό μυστήριο στο περιβάλλον, αλλά ούτε και τα δεντρα κινδύνευσαν ποτέ από τις φλόγες τους. Το γιατί και το πώς... κανείς δεν το γνωρίζει.
Μόλις τα Λόανεκ έδιναν την ψυχή τους στα Έστρημ, ανέβαιναν πάλι λίγο πιο χαμηλά από δυο ανθρώπους ύψος και συνέχιζαν να κολυμπούν μέσα στις μπλε ομίχλες, πιο ήρεμα πλέον... σαν να είχαν τελειώσει μια ερωτική πράξη. Η ερωτική φύση των Λόανεκ, όμως, σίγουρα δεν ήταν μονογαμική. Θα έδιναν τη φλόγα τους όπου έβρισκαν. Ποτέ, όμως, δεν υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ τους. Ίσως επειδή γνώριζαν πώς για όλα υπάρχει ένα Έστρημ να τα υποδεχτεί. Και το ανάποδο... για όλα τα Έστρημ υπάρχει ένα Λόανεκ να τα ανάψει.



google+1
     
Facebook
Twitter Κριτικές
Επόμενο κεφάλαιο

Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 1Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 2
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 3 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 4
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 5 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 6
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 7 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 8


Η ζωή μετά το θανατο
Για να κατεβάσετε το βιβλίο "Το δεντρο του Άραϋ" σε pdf και να το διαβάσετε σε κάποιο smart phone ή tablet, πατήστε εδώ .

Αποκλειστικά στα Public!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου