Πιες μια γουλιά κρασί...

Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!

Άσε σήμερα το δάκρυ να κυλήσει,
τη μνήμη του νεκρού να τιμήσει,
τα κατορθώματα του να δοξάσει,
τη μάταιη σου λύπη να χορτάσει.

Πιες μια γουλιά κρασί, για να ‘χει καλό ταξίδι
κι ευχήσου την πόρτα σου να μην ξαναχτυπήσει.
Μα πέρα απ’ όλ’ αυτά, μην κανείς τίποτ’ άλλο,
Θα βρεθείς κι εσύ στον κόσμο των δυο άκρων.

Θα τον δεις, θα συναντηθούμε όλοι εκεί ξανά,
στην πύλη όπου το φως να βγαίνει δε σταματά.
Στην πύλη όπου είναι η αρχή του διαδρόμου
κι όλα όσα θα δεις είναι το τέλος του φόβου.

Μη φοβάσαι, θα έρθει και για ‘σένα εκείνη η μέρα,
όπου τους γνωστούς θα δεις σα να ‘ναι ψέμα.
Αυτοί θα σε υποδεχτούν με γιορτές και αγκαλιές
κι εσύ για το πώς πέθανες θα τους λες.

Κι αργότερα θα είσαι εσύ αυτός
που τους νεκρούς θα περιμένεις.
Όταν τον διάδρομο θα διασχίζει κάποιος γνωστός,
να δεις τι χαρά θα παίρνεις...