Σε παρέσυρε Στο Μυστικό μέσω ονείρου

Πέτα... Τώρα πια μπορείς και πετάς.

Μια μέρα έμαθα πως για τα ξένα φεύγεις,
μα πώς να γίνεις πιστευτός, με μάγουλο σαν ρόδο.
Και ήθελα τόσο πολύ για σένα να 'μουν κλέφτης...
Και όταν σε βρήκα χασκογέλασες λέγοντας, "Το εισιτήριο μέσα μου το 'χω"...

Κι όταν αγόρασες εκείνη τη μονοθέσια μηχανή,
με τις αστραφτερές ακτινωτές της ρόδες,
το εισιτήριο έλαμπε που ζύγωνε τη γη,
όπως οι άσπορες, οι άγονες λεχώνες.

"Τι τη θες τη μηχανή, δώσ' τη σε κάνα γέρο".
"Και πως θα φύγω μακρυά; Στα πόδια μου βαραίνω.
Και κοίτα πώς όλοι την κοιτούν, που 'ναι όμορφη με δέρμα.
Το εισιτήριο την διάλεξε, σαν να 'τανε για μένα"

Κι ο βρυχηθμός της σε ταξίδευε, ταξίδι προς τα ξένα.
Σε ένα κτήμα κάτασπρο βρέθηκες, ανάσκελα όλη μέρα.
"Εδώ πεθύμησες να 'ρθεις; Η μήπως στάση κάνεις;"
"Μακάρι να ξερα κι εγώ, για δες κι εσύ, το εισιτήριο τι γράφει..."

Και κοίταξα βαριά, να καταπιώ τη λάμψη...
"Του έφαγα τα πόδια, του έφαγα τη ράχη,
ήταν γερός, περήφανος, δυνατός, και με καρδιά γεμάτη αίμα.
Γι αυτό κι εγώ τον αγαπώ, και θα δωρίσω έναν σταυρό για στέμμα!"

Και εκεί σε άφησα, μεσ' στου χιονιού τη ρέμβη,
Να ερωτοτροπείς με το καινούργιο ταίρι
-Γυμνός μέσα στο χιόνι, δεν πονούσες;-
Η αγάπη σας έδεσε μια νύχτα του Δεκέμβρη.

Σου τραγούδησε γλυκά την άγνωστη μπαλάντα
και σε παρέσυρε Στο Μυστικό μέσω ονείρου.
Καλά ταξίδια στα όνειρα, φίλε μου, με την ολόλευκή σου βάρκα...
Ελπίζω να δεις τη διαφορά θανάτου και ονείρου.