• Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!
    Διαβάστε το Α βιβλίο της τριλογίας
  • Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!Διαβάστε τη νέα συνέντευξη
  • Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!Παρακολουθήστε την παρουσίαση
  • Δες το βιβλίο στα PublicΠαράγγειλέ το
  • Διαβάστε το οπισθόφυλλοΔιαβάστε το οπισθόφυλλο
Καλώς ήρθες, αγαπητέ αναγνώστη, στο δέντρο του Άραϋ.

~.~ Τελειώνει η ζωή μετά τον θάνατο; Όχι ~.~
Σιμιτσάκης Μανώλης

Το δεντρο του Άραϋ - Κεφάλαιο 8

Η ζωή μετά το θανατο
Για να κατεβάσετε το βιβλίο "Το δεντρο του Άραϋ" σε pdf και να το διαβάσετε σε κάποιο smart phone ή tablet, πατήστε εδώ .

Αποκλειστικά στα Public!


Το δεντρο του Άραϋ
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι!


Κεφάλαιο 8


Απόσπασμα 1:        

      Είχαν δώσει ραντεβού ακριβώς έξω από τον σταθμό του μετρό. Η πλατεία Συντάγματος ήταν το πιο κεντρικό σημείο και τους βόλευε όλους. Ακόμη, όμως, δεν είχε εμφανισθεί κανένας τους. Ήταν η μόνη που περίμενε σε εκείνο το σημείο, ενώ είχε ανοίξει όλες της τις αισθήσεις για να τους αναγνωρίσει. Θυμόταν τα πρόσωπά τους, αλλά μπορεί να μην έδειχναν ίδιοι στην πραγματικότητα. Αφού είχαν διαφορετικά ονόματα, είναι πολύ πιθανό να είχαν και διαφορετική μορφή.
        Ο γρίφος των ονομάτων της είχε κολλήσει επίμονα στο μυαλό. Γιατί να την αποκαλούν Νιλέι εκεί; Όλες τις Μαρίες τις ονομάζουν Νιλέι ή μονάχα εκείνη; Πολύ παράξενο. Όσο βρισκόταν στο Βίλβετ, Μαρία την ονόμαζαν. Δεν μπορεί... Τίποτε δε γίνεται χωρίς αιτία και χωρίς σκοπό.

            

Απόσπασμα 2:


        
«Καλησπέρα, γλυκιά μου Νιλέι, καλησπέρα, Μέκα!» απάντησε με εκπληκτική ευγένεια και γλυκύτητα στη φωνή του. Όπως, άλλωστε, γλυκύτατη ήταν και η εμφάνιση του. Εξαιρετικά κομψό ντύσιμο, με προσεγμένο και καλογυαλισμένο παπούτσι. Ο ίδιος δεν ήταν τόσο εντυπωσιακός όσο η ένδυσή του βέβαια... Εκτός από το καλοσχηματισμένο του γαλλικό μουσάκι και το περιποιημένα άταχτο, κατσαρό και γκριζαρισμένο του μαλλί. Αλλά η φωνή του, οι αέρινες κινήσεις του σε συνδυασμό με τις ευγενικές του εκφράσεις έδιναν έναν διαφορετικό... άνεμο. Στο χέρι του κρατούσε ένα δερμάτινο μικρό τσαντάκι από το οποίο, αμέσως μόλις χαιρέτησε, έβγαλε ένα σκαλιστό και παχύ τσιμπούκι.
          «Καλησπέρα», χαιρέτησε και ο Νίκος.
          «Το όνομα μου είναι Ηλίας» συστήθηκε υποκλινόμενος ενώ στη συνέχεια γέμισε με καπνό το τσιμπούκι του.
          «Εμένα με λένε Μαρία και το παιδί Νίκο» είπε καθώς τον παρατηρούσε.
          «Μαρία και Νίκος... Υπάρχει κώδικας λοιπόν» απάντησε με το βλέμμα να ατενίζει δεξιά και λίγο ψηλότερα από τους συνομιλητές του.
            

Απόσπασμα 3:

           «Στο θέμα μας, όμως, τώρα... την αποκωδικοποίηση ...» είπε ο Ηλίας επαναφέροντας τους πάντες στο καίριο ζήτημα που τους ροκάνιζε. Ο Νίκος θυμήθηκε να κοιτάξει τον υπολογιστή που επεξεργαζόταν τα στοιχεία. Είχε ήδη τελειώσει χωρίς αποτελέσματα.
«Μια που το ανέφερες, ο υπολογιστής δε βρήκε κάποια σχέση μεταξύ των γραμμ...» είπε και πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, έστρεψαν όλοι τα βλέμματά τους στο ποτήρι του διπλανού τραπεζιού, που παραδόξως... είχε αρχίσει να περιστρέφεται! Έμειναν όλοι στη θέση τους, καρφωμένοι στο θέαμα, εκτός από τον Ηλία, που έσπευσε αμέσως να πιάσει το στυλό και το χαρτί και να κινηθεί προς το τραπέζι. Αμέσως τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι.
Το ποτήρι συνέχιζε να περιστρέφεται δεξιόστροφα πάνω στα χείλη του και ανασηκωνόταν πού και πού ζωηρά, σαν να χτυπούσε κάποιος το τραπέζι.
«Πάει η θεωρία σου, Ηλία...» τόνισε ο Νίκος νιώθοντας δικαιωμένος. «Μην κουνηθεί κανείς, μη σκεφτεί κανείς το οτιδήποτε! Απλά, παρακολουθήστε...» είπε χαμηλόφωνα και παρακολουθώντας ευλαβικά.
«Κάποιος να πάει στη σκάλα μην έρθει κανείς! Γρήγορα!» είπε σαστισμένος ο Ηλίας. Ο Νίκος ήταν αυτός που δέχθηκε, απρόθυμα φυσικά.
Λίγο αργότερα, το ποτήρι ξεκίνησε να κινείται προς το γράμμα ‘Χ’ και ύστερα στο ‘Α’. Στο ‘Α’ έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα, δίχως ψυχή, μέχρι που άρχισε να κινείται πολύ πιο γρήγορα. Το τραπέζι άρχισε σιγά σιγά να σηκώνεται από το έδαφος, πολύ αργά και σταθερά, χωρίς να απέχει κάποιο από τα πόδια του περισσότερο από το έδαφος, μέχρι που σταμάτησε τριάντα πόντους περίπου πάνω από το πάτωμα. Το πολύφωτο πλέον φώτιζε πολύ περισσότερο από πριν. Εάν κάποιος παρατηρούσε από το ισόγειο, θα καταλάβαινε, από την τόσο μεγάλη εκπομπή φωτός, πως κάτι περίεργο συμβαίνει στον δεύτερο όροφο. Και ήταν απίστευτα λευκό!

google+1
     
Facebook
Twitter Κριτικές

Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 1Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 2
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 3 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 4
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 5 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 6
Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 7 Το δεντρο του Άραϋ - Α: Κεφάλαιο 8


Η ζωή μετά το θανατο
Για να κατεβάσετε το βιβλίο "Το δεντρο του Άραϋ" σε pdf και να το διαβάσετε σε κάποιο smart phone ή tablet, πατήστε εδώ .

Αποκλειστικά στα Public!

2 σχόλια:

  1. Η ιστορία με έχει συνεπάρει. Όταν την διαβάζω γίνομαι ένα με τα πρόσωπα. Η περιγραφή των τοπίων είναι τόσο γλαφυρή που θεωρώ ότι τα βλέπω μπροστά μου. Ξεκινώντας το πρώτο κεφάλαιο θεωρούσα ότι θα είχα να κάνω με κάτι το απόκοσμο. Είναι όμως τόσο "γήινα" όλα όσα περιγράφονται που δεν με ξενίζει τίποτε. Βλέπω κάτι που θεωρώ ότι υπήρχε εκεί και δεν είχα καταφέρει έως τώρα να διακρίνω.
    Άτομα που έχουν πάει στον άλλο κόσμο και έχουν γυρίσει πίσω και περιφέρονται ανάμεσά μας. Ακόμη και το δέντρο μου φαίνεται τόσο οικείο.
    Περιμένω ανυπόμονα να διαβάσω το υπόλοιπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εκπληκτικο!Τοσο αληθινοι χαρακτηρες σε μια ιστορια με ενα τοσο φανταστικο φοντο.Η περιγραφη σε κανει να αναρωτιεσε αν ο συγγραφεας ειναι ενας εκ των ηρωων και αυτη ειναι η αυτοβιογραφια του.Αναμενω την συνεχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή